محبت به امام زمان(علیه السلام)

 

  محبت به امام زمان(علیه السلام)

یکی از وظایف ما این است که به امام زمان‏علیه السلام، مَحبّت داشته باشیم(6) به اندازه‏ای که به بچه‏هامان مَحبّت داریم، یا به قدر مَحبّتی که به رفقا و دوستان خود داریم به همان اندازه به حضرت بقیة اللّه ارواحنا فداه، محبت داشته باشیم.
یکی از آثار محبت قلبی این است که انسان در فِراقِ محبوبش غمناک می‏شود؛(7) مهموم و مغموم و گرفته و دل شکسته و متأثّر می‏شود. شما به خود نگاه کنید، آیا این در شما هست یا نه؟ آیا در فراق امام زمانتان مهموم و مغموم هستید و گاهی که فکرش را می‏کنید، به گریه می‏آیید که: چرا محبوب ما در دسترس ما نیست تا خدمتش برویم؟
از آثار دیگر مَحبّت این است که آدم دائم به یاد محبوبش است و دلش می‏خواهد اسم او را ببرد و از او یاد بشود و سخن گفته شود.(8)
حضرت یعقوب - که به یوسف مَحبت داشت - دلش می‏خواست دائماً اسم یوسف برده شود؛
اگر او را دوست بدارید، دلتان می‏خواهد دائماً اسم حضرت برده شود؛ جلال و شوکت و عظمتش به گوش مردم برسد تا مردم به او علاقه‏مند و مهربان شوند.
ترویج حضرت هم منحصر به زبان و قلم نیست؛ پول از همه بالاتر است.(9) روزهای جمعه، سفره پهن کنید؛ به نام امام زمان ارواحنا فداه. چند نفر را تحت عنوان دعای ندبه دعوت کنید. شیر و چای مفصلی بدهید و بعد از دعا، چاشتی بدهید تا یکی دو ساعت دیگر بحث امام زمان بشود. بعد ناهار بدهید. این خود، تعظیم و تجلیل امام زمان‏علیه السلام و تشویق مردم به ساحت ولایت آن بزرگوار است.
رابطه و پیوند به لفظ نمی‏شود که صرفاً بعد از نماز با انگشت، سه تا اشاره یکی به امام حسین، یکی به امام رضا و یکی به صاحب الزمان‏علیهم السلام بکنید و تمام شود. باید دل متوجه باشد. اگر دلت به طرف امام زمان رفته و پیوند خورده(10) که هیچ و اگر پیوند نخورده، برو برای خودت فکری بکن. اگر می‏گویی قلبت با آن حضرت پیوند خورده است، آن را نشان بده. از کجای در و دیوارِ وجودت، تجلی امام عصر ارواحنا فداه نمایان شده است؟ از پولت؟ از قدمت؟ از قلمت؟ از زبانت؟ از کجا؟ اگر پیوند نگرفته است، در رفتارت تجدید نظر کن. دیگر آثار محبت، تشبُّهِ محبّ است به محبوبش.(11)
در زمان پیامبر شخصی بود که خیلی میل داشت اولین شخصی باشد که بر پیغمبر وارد شده است؛ هر روز که می‏آمد، می‏دید چند نفری در مسجد هستند و از این بابت غصه می‏خورد. یک روز صبح، زودتر حرکت کرد و به مسجد آمد. دید در مسیر، یک جای پا بیشتر نیست و آن جای پای پیغمبر است. آن را می‏شناخت (چون پای پیامبر قدری بزرگ‏تر بود، نمایان بود و افراد، می‏شناختند). خیلی خوشحال شد که امروز بعد از پیغمبر هیچ کس به مسجد نیامده و من اولین کسی هستم که به مسجد آمده‏ام. وقتی وارد مسجد شد، دید پیغمبر تشریف دارند و سلمان هم هست. گفت: سلمان، تو از آسمان آمدی؟
- خیر.
- دیشب در مسجد معتکف بودی؟
- خیر.
- چه گونه است که من اثر پایی جز اثر پا و کفش پیغمبر ندیدم؟
- بله درست است. من چون پیغمبر را خیلی دوست دارم، دلم می‏خواهد در همه چیز، خودم را شبیه پیغمبر کرده باشم؛ حتّی در قدم زدن. لذا مراقب بودم ببینم پیغمبر پای خود را کجا گذاشته‏اند؛ من هم همان جا بگذارم. این را می‏گویند مَحبّت.
بنابراین، یکی از آثار محَبّت تشبّه محب به محبوب است. اگر امام زمان‏علیه السلام را دوست‏داری چه شباهتی به او داری؟ امام زمان، شب‏ها بیدار است؛ شب زنده‏داری می‏کند؛ مشغول عبادت و بندگی است. شما شب‏ها چه قدر بیدار و مشغول عبادت هستید؟ چند شب تا صبح اِحیا و عبادت داشته‏اید؟ امام زمان تمام شب‏های دوره سال را به عبادت خدای متعال مشغول است. امام زمان دروغ نمی‏گوید؛ غیبت نمی‏کند؛ مال مردم نمی‏خورد؛ به نوامیس مردم خیانت نمی‏کند؛ به حقوق مردم تجاوز نمی‏نماید؛ به اموال مردم تعدی نمی‏کند.(12) خلاصه باید پاک شوید. اگر پاک شدید، شباهت و لیاقت و قابلیت پیدا خواهید کرد.
یکی از آثار انتظار فرج، همین پاک شدن است. کسی که منتظر ظهور امام زمان‏علیه السلام است، خودش را برای خدمتگزاری به آن حضرت پاک می‏کند تا هر لحظه‏ای که آقا آمد، او پاکیزه و نظیف، مهیای خدمت باشد؛ چون هر ساعتی ممکن است صدای آن حضرت بلند شود؛ زیرا «یُصْلِحُ اللّهُ أمْرَهُ فی لَیلةٍ»(13)؛ یعنی خداوند امر فرج و ظهور او را یک شبه اصلاح می‏فرماید. پس شیعه همیشه منتظر و مهیّاست.
امام صادق‏علیه السلام فرمودند: «منتظر فرج باشید، ورع، تقوی و پرهیزگاری داشته باشید و محاسن اخلاق.»(14)
انتظار فرج، با تقوی درست می‏شود نه با معصیت و پلیدی و کثافت روحی. پس انتظار فرج سبب و منشأ می‏شود که خود را پاک کنیم.